Vandaag, 4 jaar geleden. Ik word wakker van een gek gevoel, het lijkt of ik in mijn broek plas maar dat is het niet. Mijn vliezen zijn gebroken! Ik blijf even verwonderd liggen. Ik kijk op de klok, het is 2.40 uur ’s nachts. Ik maak mijn man wakker en vertel hem dat mijn vliezen zijn gebroken. Samen bekijken we ‘de schade’, een heel nat bed. Wat een gek idee. Bij mijn andere twee bevallingen kreeg ik eerst weeën en werden mijn vliezen kunstmatig door de verloskundige gebroken toen ik volledige ontsluiting had. Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Ik voel nog niks. Er schiet van alles door mijn hoofd, mijn baby gaat vandaag komen! Of niet, want het kan zomaar zijn dat ik nog geen weeën krijg. Ik had de baby ook nog helemaal niet verwacht. Ik ben precies 40 weken zwanger. Mijn dochters kwamen beiden met 40 weken en 5 dagen. Al mijn kindjes waren uitgerekend op de 19e van de maand. Mijn twee meiden zijn op de 24e geboren, dus ik ging er eigenlijk van uit dat dit kindje dat ook zou doen. Maar hij heeft dus andere plannen.
Ik loop naar de badkamer om me te gaan verkleden. Terwijl ik op de w.c. zit voel ik meteen een kramp in mijn buik. Oei ja, zo was het. Niet fijn. Ik ren snel terug naar bed, waar mijn man nog bezig is om deze te verschonen. Ik ga op het half opgemaakte bed liggen om de volgende wee op te vangen. Ze voelen al meteen heel scherp aan. Geen mooie opbouw zoals ik gewend was van mijn andere bevallingen.
Ik vraag mijn man om het bad te gaan vullen, want op bed liggen vind ik echt niet fijn. Ik kan me niet ontspannen en hoop dat het bad snel gevuld is. Na een minuut of 5 roept mijn man dat ik alvast in bad kan. Er staat een klein laagje water in. Een beetje onhandig klauter ik in het bevalbad, waar ik meteen weer een wee krijg. Het warme water werkt meteen heel ontspannend. Ik maak gebruik van de hypnobirthing ademhaling en voel meteen minder pijn. De wee duurt ook echt korter als ik op die manier ademhaal. Wat leuk om te merken dat het echt werkt!
Mijn man belt intussen de verloskundige op, en de kraamzorg, en zorgt dat onze jongste dochter, die wakker is geworden, weer terug naar bed gaat. Intussen krijg ik enorm drukgevoel. Ik ben alle besef van tijd kwijt. Terwijl ik me aan de badrand vastklamp laat ik de oerkreten uit mijn mond ontsnappen. Wat een kracht! Ik schrik er zelf van en kan me moeilijk overgeven aan het gevoel. Ik vind het spannend. Daarom ga ik, als de wee voorbij is, stiekem een beetje persen. Ik voel het hoofdje van de baby steeds dieper komen. Ik wil eigenlijk dat de baby zo geboren wordt, zonder wee, die kracht vind ik zo heftig!
Ik laat het hoofdje steeds verder komen en voel dat het niet meer terugzakt. Dit brand best wel, maar ik herinner me ineens een quote uit een documentaire: You can translate the feeling as pain or pleasure, I kept chosing it as pleasure’.
En dus denk ik de hele tijd ‘Het voel lekker, het voelt lekker, het voelt lekker’. En ik voel de pijn gewoon wegtrekken, op dat moment wordt zijn hoofdje geboren.
Mijn man is nog steeds al regelend aan het rondrennen, dus ik roep hem erbij en laat hem het hoofdje zien. Hij komt naast me zitten. Ik voel de volgende wee weer opkomen, mijn man coacht me erdoor heen en op dat moment wordt onze baby in het water gelanceerd.
We houden hem even onder water, met open ogen kijkt hij ons verschrikt aan. Je ziet hem denken..
Al snel pakken we hem bij ons en dan komen onze beide dochters uit hun kamertjes gerend om hun broertje te bewonderen.
Al snel begint hij te huilen. We beseffen alle 5 nog niet zo goed wat hier nu zojuist gebeurd is. Hoe laat is het eigenlijk, vraag ik.
Het is 3.15 uur…35 minuten geleden lagen we nog te slapen…
De verloskundige stapt niets vermoedend binnen en schrikt als ze ziet dat onze baby er al is. Ze helpt ons met de verdere nazorg en gaat weer terug naar huis. De kraamzorg is ook pas de volgende ochtend nodig.
En dus liggen we rond 7 uur ’s ochtends dit keer niet met zijn 2en maar met zijn 3en in bed en proberen we nog wat uurtjes te slapen.
Deze ervaring heeft me doen beseffen waar ons lichaam toe in staat is. We kunnen het allemaal zelf. We hebben geen poespas nodig. Wat we wel nodig hebben is liefdevolle begeleiding en een kundige zorgverlener die standby staat als dat nodig is.
Dankzij deze geboorte weet ik wat mijn missie is. Vrouwen weer laten kennismaken met hun eigen lichaam en de kracht die daarin zit.
Een goede voorbereiding is essentieel voor een goed verloop van de bevalling. Je geeft je over aan de natuur, maar bevallen kun je zeker leren! Je gaat ook niet zonder skiles ineens de piste af. Je moet weten wat je doet, de juiste technieken leren, zodat je zo snel en veilig mogelijk die berg af gaat.
Dat zelfde geldt voor de bevalling. Als je weet hoe je lichaam werkt, hoe de natuur alles tot in de kleinste details heeft uitgedacht, dan neemt dat al een groot deel van je angst weg. En angst is echt de meest slechte raadgever tijdens de geboorte.
Wil je ook alles weten over je lichaam? Technieken leren waardoor je weeën korter en minder pijnlijk zijn en toch heel effectief voor ontsluiting zorgen? Wil je ook vol vertrouwen en zonder angst naar de bevalling toe leven?
Dan is de Elements of Birth workshop echt iets voor jou! In 1 Dag dompel je je helemaal onder in alles wat met de bevalling en het moederschap te maken heeft. De 1 Daagse workshop vindt plaats op een aantal zaterdagen in Dordrecht van 10.00 tot 16.00, incl. Lunch, drinken en tussendoortjes.
Dordrecht te ver weg? De training is ook geheel online te volgen. In je eigen tijd, in je eigen huis!
HIER lees je er alles over